Vay Anasını Sinkaf !

Haftasonu çalışmak zorunda kalan zavallı kardeşiniz, Pazar öğleden sonra 16:30'da ofisten çıkıp stadın yolunu tuttu. Onca yorgunluğa karşın Fenerbahçe'ye kavuşma özlemi Herr Daum'un rejenerasyon idmanları gibi geldi yorgun bedenime. Derbi galibiyetinin ardından yer gök sarı lacivert olmuştu Kadıköy'de. Merdiven boşlukları dahil ağzına kadar dolu olduğunu söylersem eğer stadın siz yine de inanmayın. Şu sıralar her türlü bahaneden yararlanılıp ceza verilebilir takıma. Bir Fenerbahçeli blogger olarak bu sorumluluğu ben kesinkez alamam.

Alex oynamaya, Yıldırımlar'dan Yunus ise oynatmamaya çıkmıştı sahaya. Yıldırım'ın gücü Alex önderliğindeki Fenerbahçe'ye yetmeyince maçın ikinci yarısının başıyla beraber gayri resmi skor tescillenmiş oldu ve benim için Kayserispor maçı nihayete erdi.

Sıra kızlarda idi. İlk 2 setin kaybedildiğinden haberdar, koridora koştum. 2-1 olursa eğer maçın son sete taşınacağını hissediyor, belki de çok istediğimden öyle sanıyordum. Futbol takımının sahada verdiği mücadeleden tatmin olmuş 100 küsür Fenerbahçe aşığı, koridorda televizyonlar önünde kümelenip kızlara göndermeye başladık bütün sevgimizi. Aşkımız 2-2'ye getirmeye yetsede maçı, şampiyonluk için nefesimiz yetmedi.

Hüzün, sevinç, gurur kolkola girmişken zihnimde baba yadigarı Milliyet'in internet sitesine baktım, bakmaz olaydım. Öfke hepsine baskın artık. 

Bu manşeti atan kardeş gelsin bulsun beni, kınasını kendi ellerimle yakmayanın ağzına sinkaf...